Położenie:
Miasto Myszków położone jest w powiecie myszkowskim, w północno-wschodniej części województwa śląskiego. Zajmuje obszar 72,2 km² i liczy 32.370 mieszkańców (stan na 31.12.2011 r.)
Myszków jest miastem o historycznym charakterze przemysłowym, w którym dominował przemysł metalurgiczny, papierniczy, włókienniczy i obuwniczy oparty o kilka dużych przedsiębiorstw. Aktualne działania restrukturyzacyjne zmieniają charakter miasta, w którym lokuje się coraz więcej małej i średniej przedsiębiorczości.
Miasto usytuowane jest bezpośrednio przy zelektryfikowanej linii kolejowej łączącej Warszawę ze Śląskiem i Małopolską. Wspomniana linia kolejowa powstała w połowie XIX wieku i nosi nazwę: „Kolei Warszawsko - Wiedeńskiej”. Jej wybudowanie można uznać za główny atut dawnego i teraźniejszego przemysłowego rozwoju miasta.
Geograficznie miasto usytuowane jest w obniżeniu górnej Warty, w tzw. „obniżeniu myszkowskim”, w północno wschodniej części rozległej Wyżyny Śląskiej – na skraju Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Sama Wyżyna Śląska rozciąga się od prawego brzegu górnej Odry, aż po krawędź Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej. Część obszaru miasta położona jest w otulinie Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych (dzielnice: Helenówka i Bory).
Obszar północno-wschodni miejscowości leży w Obniżeniu Górnej Warty, część południowo-zachodnia na Progu Woźnickim ciągnącym się od Zawiercia, aż po Kluczbork. Myszków położony jest ok. 280 m n.p.m. Sama miejscowość usytuowana jest niemal całkowicie w naturalnym obniżeniu terenu (dawna rynna Prawarty), otoczonym z czterech stron wzniesieniami: Góry Włodowskiej, Góry Będuskiej (części pasa Progu Woźnickiego), Góry Jaworznickiej i Osińskiej Góry.
Myszków otrzymał prawa miejskie w roku 1950. Od tego czasu zmieniał się obraz przestrzenny miasta. W 1951 r. przyłączono do miasta Połomię Myszkowską, Gruchlę i Pohulankę, w 1958 r. Kolonię Bory, a w 1976 r. Będusz i Nową Wieś. Mrzygłód, Mrzygłódka, Kręciwilk, Nierada, Ręby i Potasznia weszły w skład obecnego Myszkowa dopiero w roku 1983. Myszków jest siedzibą powiatu, który skupia pięć gmin: Myszków, Żarki, Niegowa, Poraj, Koziegłowy.
W skład Myszkowa zaliczono kilkanaście dzielnic. Są to: Będusz, Nowa Wieś Żarecka, Mrzygłód, Mrzygłódka, Gruchla, Kręciwilk, Pohulanka (Światowit), Ciszówka, Mijaczów, Czarna Struga, Helenówka, Osińska Góra, Potasznia, Nierada, Bory, Smudzówka, Stary Myszków, Nowy Myszków, Labry.
Charakterystyczne dla Myszkowa jest utrzymanie się znacznej ilości zabudowy zagrodowej, jako skutek włączenia w granice administracyjne miasta typowych wiejskich jednostek osadniczych (Nowa Wieś Żarecka, Osińska Góra, Helenówka, Mrzygłódka, Będusz). Rysującą się tendencją w kwestii rozmieszczenia przestrzennego budownictwa mieszkaniowego jest postępująca koncentracja budownictwa w części „miejskiej” Myszkowa, gdzie znacznemu odmłodzeniu ulęgają również zasoby mieszkaniowe (spadek o 50% udziału mieszkań zrealizowanych przed 1945 rokiem).
Historia:
Pod względem historycznym Myszków to dość zróżnicowany region. Historia osadnictwa na terenie obecnego miasta sięga już średniowiecza. Mało kto uświadamia sobie dzisiaj, że zalegające po obu brzegach Warty tereny miejskie przez całe stulecia dzieliła granica międzypaństwowa. Jeszcze w dobie rozbicia dzielnicowego, w 1179 roku owe bagniste i porosłe puszczami obszary stały się fragmentem pogranicza ziemi krakowskiej i dziedzin książąt śląskich. Śląsk natomiast w pierwszej połowie XIV wieku popadł w zależność lenną od Królestwa Czech. Dawna granica międzydzielnicowa stała się zachodnia granicą Królestwa Polskiego i przebiegła bezpośrednio na wschód od Siewierza, dochodząc do koryta Warty w miejscu ujęcia strumienia Ciszówki, w pobliżu osady o tej samej nazwie. Od tego miejsca linia graniczna biegła na północ z nurtem rzeki, aż do ujścia jej lewobrzeżnego dopływu nazywanego Kamieniczką. W 1443 roku książe cieszyński Wacław odsprzedał biskupowi krakowskiemu, Zbigniewowi Oleśnickiemu, przygraniczne obszary w okolicy Czeladzi, Siewierza i Koziegłów. Z czasem na tym obszarze ukształtowało się biskupie Księstwo Siewierskie. Odrębne państewko biskupów i kapituły krakowskiej istniało z górą trzy stulecia, przyłączono je bowiem do Państwa Polskiego dopiero uchwałą Sejmu Wielkiego w 1790 roku. Linia graniczna przebiegała w ten sposób, że otoczenie Będusza i Mijaczowa wchodziło w skład Księstwa Siewierskiego, wcześniej zaś księstw górnośląskich, natomiast Myszków, Ciszówka, Mrzygółd i Nowa Wieś leżały już po stronie Królestwa Polskiego, w powiecie lelowskim i województwie krakowskim. Połączone ledwie pięć lat przed ostatnim rozbiorem Polski nadwarciańskie obszary w 1795 roku dostały się pod panowanie Prus. Władze zaborcze przypisały je do „Nowego Śląska” W czasach Księstwa Warszawskiego (1807-1813), należały ponownie do powiatu lelowskiego, z siedzibą władz powiatowych w pobliskich Żarkach. Początkowo wspominany powiat znajdował się w departamencie kaliskim, później zaś w krakowskim. Po upadku Księstwa Warszawskiego i utworzeniu w 1815 roku podległego Rosji Królestwa Polskiego, powiat lelowski przynależał do obwodu olkuskiego w województwie krakowskim. Pod zaborem rosyjskim miejscowości leżące w granicach Myszkowa od 1866 roku znalazły się ostateczne w Guberni Kieleckiej i powiecie będzińskim. W Polsce odrodzonej, od 1918 roku obszar ten w dalszym ciągu obejmował powiat będziński w województwie kieleckim. W 1927 roku utworzony został powiat zawierciański, sięgający na północy po Żarki i Koziegłowy. Zaistniały wówczas stan powiązań administracyjnych, z wyjątkiem czasu okupacji hitlerowskiej, trwał jeszcze w pierwszych latach po zakończeniu drugiej wojny światowej.
Dzieje najstarszych osad współtworzące dzisiejszy Myszków zaznaczyły się w źródłach pisanych dopiero w późniejszym średniowieczu. Widać w poprzednich stuleciach niedogodne uwarunkowania naturalne oraz pograniczne położenie nie sprzyjały zakładaniu osiedli ludzkich. Z tego czasu posiadamy świadectwa funkcjonowania takich osad jak Mrzygłód i Ciszówka leżących jeszcze na obszarze małopolski oraz znajdującego się po drugiej stronie granice Będusza. Najwcześniejsze wzmianki z 1373 - 1374 odnoszą się do nowo ufundowanego kościoła w Mrzygłodzie. Czy założenie parafii oznaczało zarazem powstanie miasta trudno przesądzać, podobnie jak nie można wskazać kto wówczas władał osadą. W 1412 roku odnotowany został mrzygłodzki wójt, co ostatecznie poświadcza istnienie miasta. W drugiej połowie XV stulecia Mrzygłód należał do możnowładczej rodziny Pileckich herbu Leliwa. Mrzygłód rozbudował się wokół rynku, przy którym istniał niegdyś budynek ratusza oraz wspaniały kościół parafialny pw. Wszystkich Świętych. W 1653 roku ówczesny dziedzic Stanisław Warszycki wystawił, w miejsce dawnego, modrzewioego kościoła, murowany. Król Zygmunt III Waza nadał miastu przywilej odbywania trzech jarmarków rocznie. Mrzygłód utracił prawa miejskie w 1870 roku w następstwie carskich represji za udział mieszkańców w powstaniu styczniowym. W zamierzchłych czasach w których Warta i Czarna Przemsza były rzekami spławnymi, w rejonie Mrzygłodu znajdowało się stanowisko przeciągania po lądzie łodzi. W ten sposób nasi przodkowie połączyli dwie drogi wodne: Czarną Przemszę – lewy dopływ Wisły z Wartą – prawym dopływem Odry dając na przewłoce zatrudnienie wielu mieszkańcom poręby i Mrzygłodu. Ciszówka, będąca przed wiekami samodzielną miejscowością, po raz pierwszy była odnotowana w 1437 roku, a więc w czasie, gdy na jej terenie istniały stawy i młyn. Wioska rozwinęła się właśnie dzięki kuźnictwu i kopalni rudy, a jednym z jej pierwszych właścicieli był ród Bonerów, tych samych, którzy zarządzali pobliskim Ogrodzieńcem. Nazwa Myszków znana jest od 1629 roku i dotyczy małej wioski, która leżąc w pobliżu Ciszówki w 1442 roku nazwana była kuźnicą Żarki. Właśnie ta mała osada, jak możemy się domyślać jest zalążkiem dzisiejszego Myszkowa.
W dokumentach z 1428 roku pojawia się nazwisko Myszek więc nazwa dzisiejszego Myszkowa pochodzi od tego nazwiska, ale inni badacze dowodzą, że osada swą nazwę przyjęła od rodu Myszkowskich herbu Jastrzębiec, którzy w XV wieku byli właścicielami dóbr mirowsko-żareckich. Będusz znany jest z zapisków od 1443 roku, a więc jeszcze z okresu, gdy stanowił własność rodową Będuskich herbu Ostoja. W XV wieku powstają osady Mijaczów, Potasznia, Smudzówka, osada młyńska Kręci wilk i pobliska Nierada, a także znana z kuźnictwa Czarna Struga. Gospodarczy rozwój Myszkowa i okolic nastąpił w drugiej połowie XIX wieku, a więc z chwilą przeprowadzenia przez te ziemie linii kolejowej. Wówczas poczęły powstawać, nie istniejące już kopalnie węgla brunatnego „Mrzygłód”, „Hanna”, „Nierada”, „Adolf” i „Adela”, fabryka metalurgiczna „Michałów”, Fabryka Blaszanych Naczyń Emaliowanych, papiernia, Manofaktura Bawełniana. Z biegiem lat z niektórych zakładów rozwinęły się duże fabryki, znane jako „Mystal”, „Myfana”, „Wartex”.
Zabytki:
Zespół dworski z początku XX w. w Myszkowie - Będuszu
W jego skład wchodził dwór drewniany, parterowy na wysokiej podmurówce, z użytkowym poddaszem, zbudowanym na rzucie prostokąta, z gankiem od frontu, wspartym na drewnianych słupach. Obory murowane oraz czworaki zbudowane z kamienia jak i park dworski w stylu angielskim znajdujący się wokół zespołu dworskiego. Spichlerz murowany o nietypowej formie, z sześcioboczną wieżą przykrytą strzelistym daszkiem ze sterczynką. Obory murowane oraz czworaki zbudowane z kamienia, przykryte czterospadowymi dachami z tzw. "wolimi oczkami".
Sanktuarium p.w. Wniebowzięcia NMP w Myszkowie - Mrzygłodzie
Ufundowany i wybudowany przez ówczesnego dziedzica, kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego w XVII w. Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych oraz do rejestru zabytków archeologicznych; dawniej drewniany pw. Wszystkich Świętych. Obecnie istniejący wzniesiony został w latach 1653 - 1662 z fundacji kasztelana krakowskiego Stanisława Warszyckiego.
Kościół orientowany, murowany, otynkowany, jednonawowy, z węższym półkoliście zamkniętym prezbiterium, którego głowicę tworzy absyda podparta wysokimi szkarpami. Z drugiej strony do kościoła przylega kilkupiętrowa czworokątna baszta, pokryta barokowym baniastym hełmem z kruchtą przy ziemi i z kręconymi drewnianymi schodami na chór. Pośrodku znajduje się nawa wsparta szkarpami sięgającymi gzymsu.
Do nawy od strony północnej przylega kaplica pokryta rotundą z ośmiokątną sygnaturką i czterema okienkami. Dach kościoła został pokryty miedzianą blachą. Nad nim znajduje się barokowa sygnaturka.
Na zewnątrz prezbiterium pod okrągłą rozetą znajduje się ogrójec, czyli figura Pana Jezusa na krzyżu między dwoma postaciami (Matki Boskiej i Świętego Jana).
Wejście do kościoła prowadzi przez renesansowy portal zamykany żelaznymi drzwiami ze skośną kratownicą, rozetami i starym zamkiem. Na nadprożu znajduje się gzyms kamienny. Pod chórem są trzy kolumny i trzy arkady. Drzwi zdobią rozety. W obu częściach kościoła występuje sklepienie urozmaicone przyściennymi wgłębieniami, a ściany i sklepienia wspierają półfilary przyścienne. Arkady są ozdobione pięknymi kasetonami, gipsaturami oraz dawną malaturą. Zakrystia jest sklepiona i oświetlona jednym oknem. Wiszą tu portrety: księdza Wątrobskiego z książką w ręku, ks. Lachowicza w tak zwanej doktoratce pod szyją. Najmniejszą była podobizna ks. Kozłowskiego. Znajdowały się również: stary obraz z głową św. Jana Chrzciciela na misie, obrazy sądu nad Chrystusem Panem i drugi Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, trzeci przedstawia stygmaty św. Franciszka.
Chór został przeznaczony na bibliotekę cennych dzieł teologicznych. Przy prezbiterium są dwie oryginalne ambony w kształcie globów, które dźwigają na swych barkach postacie mitologicznego Atlasa czy Herkulesa.
OŁTARZ GŁÓWNY
Barokowy ołtarz główny jest nieco oddalony od ściany, w ołtarzu tym znajdował się obraz Matki Bożej Różańcowej - niestety, nie znamy ani jego pochodzenia, ani wyglądu.
Z racji gromadzenia się przed ołtarzem coraz większych rzesz wiernych, zaistniała potrzeba budowy kaplicy, do której uroczyście przeniesiono obraz Matki Bożej Różańcowej w roku 1747. Znajdował się on tam do roku 1782, kiedy to umieszczony został w ołtarzu głównym, nosząc od tej pory wezwanie "Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej - Królowej Różańca Świętego".
Pośrodku ołtarza, między pilastrami, znajduje się obraz Najświętszej Marii Panny.
Na samym szczycie ołtarza znajduje się Trójca Święta otoczona putami (czyli uskrzydlonymi główkami aniołów). Górna rzeźba wyobraża Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny otoczonej mnóstwem aniołów, a dwóch archaniołów unosi Marię. Po obu stronach ołtarza są: św. Piotr i Paweł oraz Zachariasz i Dawid. Również po obu stronach ołtarza wiszą stare srebrne wrota w kształcie tablic, azów, rąk i serc.
Napis za ołtarzem świadczy, ze ołtarz w 1868 roku spalił się, lecz kosztem
i staraniem wiernych został odbudowany.
Po stronie Ewangelii stoją przy ścianie pokrytej tablaturą na konsolach: św. Maciej, św. Jan Ewangelista, Łukasz, Marek i Mateusz. Po stronie epistoły: św. Grzegorz papież, Ambroży, Augustyn, Hieronim i Barnaba. Na ołtarzu stoją relikwiarze św. Wenusta, Zosyma, Tabellae, Maksymy męczennika.
OBRAZ NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY
Obraz NMP namalował Ciszewski, nadworny malarz artysta Brińskiego starosty sokolnickiego, marszałka koronnego (1792), hrabiego pruskiego, dziedzica klucza mrzygłodzkiego. Obraz ten Ciszewski namalował w 1804 roku. Wspomniany hrabia Brniński pokrył koszty malowania tego obrazu. Korony sprawił ksiądz Lachowicz, proboszcz mrzygłodzki.
OPIS KAPLICY
Po północnej stronie nawy kościoła znajduje się kaplica Matki Bożej Różańcowej, ufundowana przez Pawła Węgrzynkowskiego, proboszcza w latach 1712-1736, a ukończona staraniem księdza Kazimierza Lachowicza, proboszcza od 1746 roku. Wykonana na rzucie prostokąta o ściętych narożnikach ze składzikiem od strony zachodniej. Kaplica posiada kopułę z lunetami. Nad arkadą w niszy jest figura Pana Jezusa z otwartym sercem. Ksiądz prałat Zaborski, gdy umieścił obraz NMP w głównym ołtarzu, wtedy w kaplicy w ołtarzu postawił figurę Pana Jezusa Ukrzyżowanego. Pod krzyżem stały dwie figury naturalnych rozmiarów, zwrócone ku sobie, a co najciekawsze, ubrane w prawdziwe polskie szaty z XVIII wieku. Na głowach miały szale. Była to Matka Boża i św. Magdalena. Ołtarz jest w kształcie sarkofagu, nastawa bogato złocona. Po bokach stoją figury św. Wojciecha i św. Stanisława. W ścianie z ołtarzem – figura Pana Jezusa w grobie leżącego. W kaplicy jest epitafium Katarzyny Bielskiej, zmarłej w 1886 roku, która na posadzkę całego kościoła ofiarowała 700 rubli. W tej również kaplicy stoi starodawna kamienna Chrzcielnica.
OŁTARZE (WEWNĘTRZNE) W NAWIE
Po stronie Ewangelii znajduje się ołtarz św. Mikołaja biskupa, a u stóp świętego widać bydło. Na zasuwie św. Wawrzyniec z kratą, a w górnej części nastawy św. Rozalia. Po bokach ołtarza figury św. Tomasza i Szymona Apostoła. Na tym ołtarzu ustawiono też obraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Stoi tu relikwiarz św. Wincentego Kadłubka, Kazimierza i innych. Tu również znajduje się ołtarz św. Jana Kantego. Przy nim stoją figury św. Filipa i Bartłomieja Apostoła, Ołtarze są w kształcie stołów stylowych z XVIII wieku, a mensy są pokryte płytkami mosiężnymi.
Po stronie epistoły stoi ołtarz św. Antoniego, a po bokach figurki św. Andrzeja i Jakuba Apostoła. Nad ołtarzem małe figurki św. Kazimierza i Apolonii. Na zasuwie występuje św. Katarzyna. Znajdują się tu również relikwie św. Wincentego i św. Wojciecha. Pod chórem ołtarz w stylu gotyckim św. Kryspinów w srebrnych sukienkach. Na zasuwie św. Florian, a po bokach figury św. Jakuba i Tadeusza.
WOTA
"Votum" ofiarowane zostały w 1643 roku przez fundatora koscioła Stanisława Warszyckiego. W prawym dolnym rogu widoczny jest herb Warszyckich Abdank i inicjał
S. W. W. M. (Stanisław Warszycki Wojewoda Mazowiecki), pośrodku Matka Boska z Dzieciątkiem. Postać wyobraża klęczącego w lewym dolnym rogu w gronostajach przy karabeli Pana Wojewodę Warszyckiego. Przedstawienie w centrum vota Matki Bożej Królowej Różańca Świętego nie jest przypadkowe. Stanisław Warszycki był pierwszym z inicjatorów zaprowadzenia w Mrzygłodzie Arcybractwa Różańca Świętego. Mieszczanom za postawę religijno - patriotyczna dał prawa mieszczan Pilickich zwolnił z pańszczyzny.
Drugie wotum podobne, z napisem Jan Kopciuch z Domicellą małżonką swoją, sprawił w 1700 roku. Najokazalsze wotum wyobrażało klęczącego w staropolskim ubiorze przy karabeli p. Wojciecha Minowskiego. Interesującym jest późnorenesansowy kielich ufundowany w 1636 roku. Pod podstawą napis: "Jędrzej Augustin Kothowie za brata Stanisława oddają ten kielich Kościołowi Mrzygłodzkiemu".
Kielich ofiarowany został przez Mariannę Zmarzlik w 1893 roku.
Relikwiarz skrzynkowy z relikwiami św. Wincentego i św. Wojciecha znajduje się w ołtarzu św. Antoniego z Padwy (XVIII w).
Chrzcielnica z XVIII wieku, a także monstrancja rokokowa, ufundowane były przez księdza Lachowicza w 1758 roku.
Ornat z późnogotyckim złotym haftem datowany jest na pierwszą połowę XVI wieku. Miał on pochodzić z Rzymu, skąd w czasie wojen napoleońskich trafił najpierw do Lipska, a następnie do Żarek, gdzie od żydowskich kupców kupił go mrzygłodzki proboszcz ks. Ludwik Zaborski.
Oprócz wotów szczególnego kultu Matki Bożej Mrzygłodzkiej są pielgrzymi. W lipcu i sierpniu odbywali przy sanktuarium swoje dwutygodniowe rekolekcje. Do sanktuarium pielgrzymują mieszkańcy Częstochowy, Zagłębia, Wspólnoty Służby Liturgicznej, Ruchu Światło - Życie, Pomocnicy Matki Kościoła oraz Franciszkański Zakon Świeckich. Co roku przybywają dzieci pierwszokomunijne oraz młodzież.
W 1986 roku w dawnym ogrodzie plebańskim przygotowano plac i zbudowano ołtarz polowy. Wokół placu na usypanych sztucznie wzgórzach przypominających jurajskie, zbudowano Stacje Kalwarii Mrzygłodzkiej, zaprojektowane i wykonane w brązie przez rzeźbiarza - architekta z Wrocławia - Tadeusza Tellera.
W pierwszą niedziele października 1995 roku w zewnętrzną uroczystość odpustową Matki Bożej Różańcowej, Arcybiskup metropolita częstochowski Stanisław Nowak dokonał uroczystego poświęcenia Kalwarii Mrzygłodzkiej.
Ojciec Święty Jan Paweł II dnia 24.X.1994 roku wydał Bullę zezwalającą na koronację koronami papieskimi, łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Mrzyglodzkiej.
Uroczystość przekazania Bulli koronacyjnej przez ks. Arcybiskupa metropolitę częstochowskiego Stanisława Nowaka, na ręce kustosza Sanktuarium ks. Zdzisława Skrzeka, odbyło się w dniu 12.III.1995 roku. Koronacji dokonano w dniu 25.VIII.1996 roku.
Źródło: U. J. Górski - "Zabytki oraz ciekawostki Myszkowa i okolic", Myszków, 1998r.
www.sanktuarium-mrzyglod.pl
Pałac Fabrykanta
Zbudowany w latach 1883 - 1897 dla rodziny Schmelzerów. Budynek dwukondygnacyjny posiada bogate detale architektoniczne, z oryginalnymi witrażami.
Kaplica p.w. Narodzenia NMP w Myszkowie - Mijaczowie
Zbudowana na przełomie XVII i XVIII w. na rzucie prostokąta z kamienia wapiennego i potynkowana. Wpisana do rejestru zabytków nieruchomych oraz do rejestru zabytków archeologicznych. Dach ma dwuspadowy kryty papą. Na zewnątrz została częściowo oszkarpowana. W ścianie wschodniej posiada jedno okno. W murze stanowiącym przedłużenie ściany północnej jest zamurowany prostokątny portal cisowy. Od zachodu znajduje się portal barokowy, kamienny, prostokątny, profilowany, zwieńczony gzymsami. Sklepienia są kolebkowe z lunetkami.
Kaplica z obrazem Matki Boskiej Mijaczowskiej mieściła się w jednej z komnat dawnego pałacu, którego dziedzicem był Joachim Borowski.
W roku 1828 J. E. X. Biskup Woronicz wydał zezwolenie na odprawienie Mszy Świętej J. Z. X. Maciejowi Cichockiemu, Przeorowi Leśniowskiemu.
W 1907 roku właściciel dóbr mijaczowskich, Bauerertz, wyraził zgodę, by kaplica służyła mieszkańcom Myszkowa, a Msze Święte odprawiał codziennie ks. Prefekt Maurycy Jeziorski.
Ks. Jan Wisnieski w swojej książce pt. "Historyczny opis kościołów i zabytków" w 1936 roku pisał: "Od 1911 roku kaplica w Mijaczowie pełniła funkcję kościoła parafialnego w nowopowstającej parafii św. Stanisława, do 8.IX.1924 r., tj. do czasu rozpoczęcia sprawowania liturgii w budowanym kościele". Mimo zaprzestania odprawiania nabożeństw, mieszkańcy Mijaczowa nadal gromadzili się w kaplicy na nieszpory niedzielne, a także na nabożeństwa majowe, czerwcowe i październikowe.
Źródło: U. J. Górski - "Zabytki oraz ciekawostki Myszkowa i okolic", Myszków, 1998r.
Kapliczka w Myszkowie - Będuszu
Upamiętniająca walkę obronną szlachty siewierskiej z najeźdźcami szwedzkimi.
Zespół dworca kolejowego z XIX w.
Dawniej kolej warszawsko - wiedeńska. Linia kolejowa powstała w połowie XIX wieku i nosi nazwę: „kolei warszawsko - wiedeńskiej”. Jej wybudowanie można uznać za główny atut dawnego i teraźniejszego przemysłowego rozwoju miasta.
Przyroda:
Miasto Myszków położone na Wyżynie Woźnicko - Wieluńskiej, w Obniżeniu Górnej Warty (mapa). Mezoregion ten jest subsekwentną bruzdą ciągnącą się u podnóża kuesty Wyżyny Częstochowskiej (na północnym - wschodzie) i Progu Woźnickiego (na południowym - zachodzie). Obniżenie to zostało wycięte przez procesy erozyjne w strefie mało odpornych osadów dolnojurajskich i górnotriasowych (iły rudonośne). Utwory te zostały przykryte piaskami i glinami plejstoceńskimi, co zdecydowało o nadaniu tej krainie cech płaskiej równiny aluwialno - proluwialnej, urozmaiconej niewielkimi pagórkami denudacyjnymi. Na terenie Myszkowa występuje duże nagromadzenie złóż surowców mineralnych. Historia ich wydobycia sięga ubiegłego stulecia. Największe znaczenie ma tu złoże polimetaliczne (Mo-W-Cu), węgiel brunatny oraz torfy; z surowców skalnych na uwagę zasługują brekcje węglanowe, glinki ceramiczne oraz kruszywa. Na terenie Myszkowa dominują gleby bielicowe, brunatne i bagienne.
Obniżeniem przepływa Warta z południowego-wschodu na północny - zachód. Jest ona krajobrazową osią Myszkowa. Dolina Warty jest najmłodszym elementem rzeźby; w jej obrębie występują trzy powierzchnie terasowe. Sieć wodną miasta uzupełniają dopływy Warty, z których najważniejsze, to: Potok Parkoszowicki, Czarna Struga z Potokiem Jaworznickim i Potok Budzisko (prawobrzeżne) oraz kilka mniejszych bezimiennych lewobrzeżnych. Ważnym elementem w krajobrazie miasta są zbiorniki wodne. Jeden z nich o wielofunkcyjnym charakterze jest położony w centrum, pozostałe, to głównie stawy hodowlane, które są zlokalizowane we wschodniej części miasta.
Pod względem klimatycznym Myszków należy do dzielnicy częstochowsko-kieleckiej. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 7,50 -8,00 C.; średnie roczne sumy opadów atmosferycznych wynoszą 744 mm; pokrywa snieżna zalega 50-80 dni, a długość okresu wegetacyjnego wynosi 210-220 dni.
Ze względu na zróżnicowaną budowę geologiczną i rzeźbę terenu oraz łagodny klimat świat roślin i zwierząt jest bogaty i urozmaicony.
Na terenie Myszkowa występują dwa zasadnicze typy krajobrazu, z których każdy charakteryzuje się swoistym rysem florystyczno-faunistycznym. Pierwszy obejmuje tereny w południowo-zachodniej części miasta w pobliżu Będusza i Mrzygłódki, przylegający do zbudowanego z wapieni triasowych Garbu Tarnogórskiego. Są to tereny w dużej części odlesione, z charakterystycznym układem pól, łąk i zarośli śródpolnych, tzw. "czyżni", utworzonych głównie z tarniny oraz głogów i róż. Na miejscach suchych i silnie nasłonecznionych występują fragmenty roślinności murawowej.
Ekosystemy zaroślowe i murawowe stanowią miejsce występowania licznych rzadkich gatunków zwierząt, zwłaszcza ptaków i owadów. Nad brzegami potoków oraz w źródliskach zachowały się niewielkie powierzchnie podmokłych łąk, na których występuje m. in. podlegający całkowitej ochronie prawnej pełnik europejski. Pozostała część miasta położona jest w dolinie Warty. Cechą charakterystyczną tego obszaru jest obecność licznych zbiorników i cieków wodnych, podmokłych łąk i torfowisk.
Najciekawszymi z przyrodniczego punktu widzenia terenami są: dolina Warty w pobliżu Nowej Wsi Żareckiej, gdzie zachował się prawie naturalny układ biocenoz, z licznymi rzadkimi i chronionymi gatunkami zwierząt i roślin, m. in. storczyków oraz rozległy kompleks leśny we wschodniej części miasta, w pobliżu przysiółków Pohulanka, Bory, Czworaki i Helenówka.
W omawianym kompleksie dominują głównie bory sosnowe, a w obniżeniach terenowych spotykane są często podmokłe łąki oraz torfowiska niskie i przejściowe. W licznych zbiornikach wodnych, potokach i rowach melioracyjnych występuje interesująca roślinność wodna i szuwarowa; żyje tam wiele gatunków płazów. Tereny te są penetrowane przez ptactwo wodne i bociany. Stwierdzono tu występowanie wielu rzadkich i chronionych gatunków roślin, m. in. konwalii majowej i widłaka goździstego.
Ze względu na unikalne wartości przyrodnicze niektóre fragmenty omawianego terenu w pełni zasługują na objęcie ochroną. W tym celu należy w pierwszym rzędzie doprowadzić do poprawy jakości wód powierzchniowych oraz uregulowania gospodarki ściekowej. Bogate zasoby wody kryją się w głębi ziemi - pod miastem występuje główny zbiornik wód podziemnych (GZWP) Lubliniec - Myszków, który ze względu na odkryty na tym terenie charakter także jest narażony na zanieczyszczenie z powierzchni.
W tym świetle bardzo ważna jest ochrona istniejących zasobów wodnych oraz podejmowanie działań zmierzających do poprawy jakości wody na terenie miasta.
Urząd Miasta Myszków
ul. Kościuszki 26
42-300 Myszków
tel. +48 34 313-26-82, fax +48 34 313-50-29
e-mail: urzad@miastomyszkow.pl
Źródło: www.miastomyszkow.pl
. |
